ارزیابی شدت اشعه دستگاه لایت در مطب های دندان پزشکان قزوین (۱۳۸۳)

زمینه: میزان موفقیت ترمیم های رزینی با میزان پلیمریزاسیون ارتباط مستقیم دارد و به شدت اشعه خروجی دستگاه لایت کیور وابسته است. هدف: مطالعه به منظور ارزیابی شدت اشعه دستگاه های لایت کیور مطب های خصوصی دندان پزشکان شهر قزوین در سال 1383 انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی 62 دستگاه لایت کیور با استفاده از رادیومتر دمترون بررسی شدند. شدت اشعه قبل و بعد از تمیز کردن سر هدایت کننده نور اندازه گیری و نتایج در سه گروه با شدت نور کافی، یعنی بیش از 300، گروه با شدت مرزی نور، یعنی 200 تا 299 و گروه با شدت ناکافی نور، یعنی کم تر از 200 میلی وات بر سانتی متر مربع تقسیم بندی شدند. داده ها با آزمون های آماری تی، مجذور کای و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین شدت اشعه دستگاه ها 96/350 میلی وات بر سانتی متر مربع بود که بعد از تمیز شدن به طور معنی داری به 6/371 میلی وات بر سانتی متر مربع افزایش یافت (01/0=p). قبل از تمیز شدن سر دستگاه %8/67 از آنها در گروه با شدت نور کافی، %5/14 در گروه با شدت نور مرزی و %7/17 در گروه با شدت نور ناکافی قرار داشتند؛ در حالی که بعد از تمیزشدن، %6/72 در گروه شدت نور کافی، %3/11 در گروه شدت نور مرزی و ٪1/16 در گروه شدت نور مرزی جای گرفتند. نتیجه گیری: ارزیابی دوره ای شدت نور خروجی و کنترل کیفیت دستگاه های لایت کیور امری الزامی است و باید مورد توجه دندان پزشکان قرار گیرد.